Naramiennik wędrowniczy jest odznaką przynależności do ruchu wędrowniczego. Przyznanie naramiennika jest odpowiednikiem Przyrzeczenia Harcerskiego w ruchu harcerskim. Obrzęd ten jest również odnowieniem Przyrzeczenia Harcerskiego.
Naramiennik wędrowniczy
Zdobywanie naramiennika obejmuje trzy próby:
- próbę siły (ciała)
- próbę umysłu (rozumu)
- próbę ducha (charakteru)
Najwyższy płomień i zarazem najważniejszy to „siła charakteru” podkreślający istotną rolę jaką spełnia w życiu wędrownika mocny duch i charakter. W tym przypadku charakter niewzruszony błahostkami i pokusami życia codziennego, a ukierunkowany na wytężoną pracę nad własną osobowością i czerpanie z wiary w Boga.
Średni płomień to „siła umysłu”. Nie ma zatem dla wędrownika nic ważniejszego jak systematyczna nauka, jak pogłębianie swej wiedzy, zainteresowań, tak by jako dorosły człowiek posiadał zawód i potrafił wykorzystać swoje umiejętności w pracy zarobkowej. Intelekt zaś by dobrze służył przyjmowaniu wiedzy musi być wykorzystywany bardzo mądrze bez nadmiernego obciążania oraz zaśmiecania niepotrzebnymi treściami.
Najniższy płomień to „siła ciała”, co jednoznacznie należy utożsamiać ze sprawnością fizyczną rozwijaną i pielęgnowaną przez uprawianie rekreacyjne lub wyczynowe najróżniejszych sportów.